BİR KUR'AN TALEBESİNİN BABASINA VERDİĞİ İBRET DERSİ

Eğer izin verirseniz size yaşanmış bir hâdiseyi nakletmek istiyorum.

Sene 70'li yıllar.. Ş.Urfa''nın Suruç İlçesinde derme çatma kiralık bir binada mahrumiyet içerisinde hizmet vermekte olan bir Yurt binamız bulanmakta.. O bölge de hizmetlerimiz yeni yeni filiz vermekte..
Bir köyde muhtarlık yapmakta olan bir amca İlçe de Lise tahsili yaptırmak üzere Mehmet isimli oğlunun elinden tutup, belki de kalacak akrabası da olmadığından, bazı dostlarının tavsiyesi ile getirip hocalara teslim eder.. Aradan 2-3 ay geçer Mehmet, Kur'an-ı Kerim okumasını öğrenir, Namaz sûrelerini öğrenir, aldığı mânevi terbiye ile bâzı şeyleri düşünmeye başlar.. Bu arada biraz da köy hasreti yaşamaya başlar.. Ve hocalarından izin alarak bir hafta sonu Köye Annesini Babasını ziyarete gider.
Aradan 3 ay geçmiştir Annesi hasretle bekler Mehmedin yolunu.. Ve Mehmet köye varır Annesinin babasının elini öper, annesiyle biraz hasret giderir.. Annesi sevinçle kümesten bir tavuk yakalar ve Mehmedine yedirmek için keser, bunun yanında Mehmedin en sevdiği yemekler hazırlar.. Tam yemeğe oturduklarında öğle ezanı okunmaya başlar, Mehmet daha yemeğe uzanmadan gözlerinden yaş akmaya başlar ve yemekten bir lokma bile almaz.

Anne-Baba şaşkındır... Çocuğa bir şey mi oldu, yoksa bir rahatsızlığı mı var diye "Oğlum neden yemeğini yemiyorsun? Niye ağlıyorsun, bir şey mi oldu" diye sorarlar.

Ezan okunurken Mehmedin aklına Şâribül-leyli vennehâr olan (Gece gündüz içen) ve alnı hiç secdeye gelmemiş babasını düşünür ve şu mânidar cevâbı verir.

"Ben gece gündüz içen ve alnı hiç secdeye gelmemiş bir babanın yemeğini yemekten Allahtan hayâ ediyorum. Ben sizin yemeğinizi yemek istemiyorum" der.

Der demesine ama oğlundan hiç beklemediği, aklının köşesinden bile geçirmediği bir cevap karşısında başından âdetâ kızgın su dökülmüşçesine şaşkına dönen baba, bu sefer o ağlamay başlar.. Çünkü oğlunun bu sözü o''na büyük bir tokat ve ders olmuştur, beyninde şimşekler çakar, kalbinden îmanın kıvılcımları tutuşmaya başlar..

Ve ağlayarak şöyle der: "Oğlum göz yaşlarını sil, yemeğini ye, sana söz veriyorum yemekten hemen sonra bir gusül abdesti alacağım, içkiyi bırakacağım ve bundan sonra 5 vakit namazıma başlayacağım" der.

Bu mazarayı yaşlı gözlerle seyreden Anne: oğlunun boynuna sarılarak "Allah (c.c.) senden ve seni okutanlardan râzı olsun oğlum yemeğini ye oğlum, babana büyük bir ders verdin, hidâyetine sebep oldun" der.
Oğlu bu gelişmeler karşısında sevincinden içi içine sığmaz ve Annesinin pişirdiği güzel yemekleri âfiyetle yer, izin bitiminde sevinçle kaldığı yurda dönerek hâdiseyi hocalarına anlatır..

İşte böyle İslam ahlâkı ile ahlaklanan gençlerin ne güzel hidayetlere sebep olduğu, bir de tersi (mefhûm-u muhâlifi) düşünülecek olursa: İslâm ahlâkından yoksun olarak yetişen gençlerin âilesine ve topluma verdikleri zararı her gün duyuyoruz, yaşıyoruz, okuyoruz.

Allah (c.c.) yeni yetişen neslimizi bu ahlâk ve terbiyeden mahrum bırakmasın, Allah (c.c.) Bu terbiye ve İlim meclislerinin adedini artırsın, Bu ulvî dâvânın hâdimlerine yâr ve yardımcı olsun inşallah .