bu olayı bize bir dedemiz anlattı zamanında ankarada samanpazarı olarak bilinen yer çarşı imiş gerçi hala öğlede neyse konumua dönelim orda bir yahudi asıllı bir elbise mağazası sahibi ve biraz altındada hacı bi dede varmış
(dede ibadetine düşkün namazında orucunda bir adammış) dedede elbise filan satarmış bir gün bayram arefesi işler yoğun dedenin dükkana bir teyze gelir yanında bir yetimle allah rızası için amca şu çocuğa bişeyler ver der amca yoğunluktan bunalmış vaziyette zaten terslemiş kadını yollamış biraz aşşağıdaki yahudi asıllı mağazacı kadını görmüş çağırmış çocuğu ve kadını giydirmiş birazda harçlık vermiş yollamış gece olmuş dede sabah erken kalkıp bayram namazına gidicem erken yatayım demiş ve yatmış gece rüyasında bir ev görmüş cennet bahçesinde çok güel bir ev dedenin içi gitmiş merak edip kapıdaki hizmetkar meleğe sormuş bu kimin evidir melek ya falanca bu ev dün sabaha kadar senin evindi artık o yahudinin evi oldu demiş hoca üülmüş ağlamış feryad etmiş ama nafile aynı anda yahudide rüyasında bu evi görüyormuş oda sormuş meleğe aman allahım ne güel bir ev kimin evidir bu melek dün sabaha kadar komşun olan hacının eviydi artık senin evin oldu demiş dede üzüntüden yahudi amca seviçten çığlık atarak uyanmış hacı dede namaını kılar kılmaz yuhudi amcaya koşmuş sen o yetimle o kadına ne kadar yardım ettin diye sormuş yahudi amca fazla değil (misal)250 ytl filan hacı amca ya dün kızgındım ters çıkıştım içime dert oldu al şu 500 ytl onlara verirsin demiş yahudi gülerek hacı amcaya hacı hacı o evi sana değil 500 ytl ye dünyayı versen değişmem demiş
bunu bize anlatan amcada oranın esnaflarından biriydi olay 75 lerde filan geçmiş diyorlar ne kadar doğrudur bilemem sadece sizinle paylaşmak istedim